بهارمی آید

دختر كنار پنجره تنها نشست و گفت

اي دختر بهار حسد مي برم به تو

عطر و گل و ترانه و سرمستي تو را

با هر چه طالبي به خدا مي خرم زتو

برشاخ لخت و عور درختي شكوفه اي

با ناز مي گشود دو چشمان بسته را

مرغي ميان سبزه ز هم باز مي نمود

آن بالهاي كوچك زيباي خسته را

خورشيد خنده كرد و ز انوار خنده اش

بر چهر روز روشني دلكشي دويد

موجي سبك خزيد و نسيمي به گوش او

رازي سرود و موج به نرمي رميد از او

خنديد باغبان كه سر انجام شد بهار

ديگر شكوفه كرده درختي كه كاشتم